Begraafplaats St. Barbarastichting heet deze begraafplaats officieel.
Hij ligt aan twee kanten in het park de Alkmaarderhout, aan een kant tegen een woonwijk.
Een mooie oude (ooit-)kerk staat achter de ingang.
Omdat enkele mensen die een graf gaan bezoeken naar rechts gaan, sla ik links af.

Een urnenmuur. Een prieeltje. Dan een perk met kindergrafjes.
Er zijn momenten dat ik daar tegen kan, deze 15e maart 2011 treffen ze me in mijn hart.

Wanneer ik na het perk een érg grote begraafplaats zie (op de een of andere manier had ik iets kleins en intiems verwacht), overweeg ik direct om te keren. Het is wat veel allemaal. En fotograferen is wel het laatste waarin ik nu zin heb.

Omdat ik er tóch ben loop ik door.
Ik zie veel mooie graven. Een aantal familiegraven. Groot, pompeus.
Traditionele graven en (erg) moderne. Opvallend veel Boeddha’s en relatief weinig engeltjes. Erg veel muzieknoten ook.
Veel graven zijn van de laatste paar jaar. Ik aarzel om ze te fotograferen. Zullen de nabestaanden het wel prettig vinden de foto’s op het net terug te zien.

Aan het eind een kruis met Jezus eraan.
Ik loop via de andere kant terug, ben bijna bij de kerk wanneer ik een perk zie met alleen nonnen.
De ‘Zuster sociëteit van Jezus Maria Jozef’. Dat is een congregatie die in 1823 is ontstaan.

De graven zijn eenvoudig. Perkje ervoor: simpele aarde met afgevallen bladeren.
Ik maak er foto’s van. Elk graf apart. Ik weet zeker dat de nonnen het goed vinden.

Dan bij de kerk ook nog een paar priestergraven (letters grotendeels onleesbaar).

Ik ga een keer terug bij beter weer. Want kijk maar eens op die site van deze begraafplaats naar de zelf geplaatste graven: zonneschijn, groen gras en blaadjes aan de bomen.
De sfeer is meteen heel anders.