Langs Historic Route 66 tussen Peach Springs en Seligman is een afslag “Nelson Road”, Road 19 naar het zuiden.
De weg gaat naar Lhoist North America, Nelson Plant.

Er wordt hier al sinds de late 1800s aan mining gedaan.
Ook op zondag. Terwijl ik er ben komen twee grote vrachtwagens van het terrein rijden.

Direct na een bord met allerlei aanwijzingen die neerkomen op ‘verboden toegang’ ligt réchts van de weg meteen na de cattle guard – waarover je dan wel voorzichtig moet zijn gelópen – de begraafplaats.

Ietsje tegen een heuvel op zie je het sign.
Erheen voert een duidelijk zandpad met enige begroeiing.
Geen ‘cemetery’ maar een ‘cemetary’- wat je wel vaker ziet en ik heb geen idee waarom het soms zo wordt gespeld.

Een kleine, intieme begraafplaats.
Met enkele graven met ornamenten, een paar namen, wat ingekraste stenen. Veel onleesbare stenen.
Volgens APCRP zijn er zeker 23 mensen begraven, mogelijk 5 kinderen met de achternaam Zacarias onder 1 steen.

Volgens de death certificates (weer: achterhaald door APCRP) liggen hier in elk geval 9 mannen en 6 vrouwen.
De eerste graven zijn uit 1910, het laatste graf is uit 1955.
Het vermoeden bestaat dat in het stadje Nelson (waarvan geen resten zijn overgebleven) mijnwerkers woonden.
Dit kan ook worden afgeleid uit enkele doodsoorzaken (ontploffing, onder een kruitvat bedolven).

Dit graf, ooit mooi versierd maar nu vrijwel vergaan, is van Ernest Bravo.
Op 8 april 1955 gestorven aan longontsteking, nog geen twee maanden oud.

Rechts achter wat struiken ligt de steen van Maria Zamora.
Met de Spaanse tekst: “A nina Maria Zamora que fallecio a la edad de 3 anos Marzo 18, 1924, su afligida madre le dedica este recuerdo.”
Wat (ongeveer) betekent: Voor het meisje Maria Zamora, op 3-jarige leeftijd gestorven op 18 maart 1924. Haar gekwelde moeder draagt dit gedenkteken aan haar op.

Ik werd in het bijzonder geraakt door dit graf.
Alsof de Madonna, zelf ernstig gehavend, toch het zware kruis probeert te dragen dat haar op de schouders is gelegd.

Het mooiste graf is van Emma Lerma.
Ze was huisvrouw en pleegde op 25-jarige leeftijd zelfmoord met arsenicum.
Volgens haar death certificate is ze nog naar het ziekenhuis in Williams gebracht maar dat mocht niet baten.