Hanksville is een erg klein stadje in Utah.
Zo klein dat het pas in 1960 electriciteit kreeg.

Ik ben er vroeger veel geweest en overnachtte dan altijd in Fern’s Place, een klein motel met enkele losse huisjes.
Het motel is van eigenaar veranderd, heet anders en ziet er verloederd uit.
Ik neem me voor op de begraafplaats te zoeken naar het graf van Fern (dat ik niet zal vinden).

Hanksville is ontstaan rond 1880 en heette toen Graves Valley.
Omdat de indianen hier hun doden begroeven (waar die graven nu zijn wordt nergens vermeld).
In 1885 wordt het plaatsje Hanksville genoemd, ter herinnering aan Ebenezer Hanks (1815-1884), die hoorde tot de eerste settlers en die als eerste op de begraafplaats is begraven.
Een vriend financierde een grote marmeren steen – die in elk geval in 2006 (ik zag een foto uit dat jaar) nog fier overeind stond maar die toen ik er in augustus 2014 was bleek te zijn omgevallen en gebroken.

Hanks was mormoon, net als zijn vrouw Jane Wells Cooper, met wie hij in 1839 trouwde.
Omdat ze onvruchtbaar bleek nam hij in 1860 een tweede vrouw, de toen 15-jarige Sarah Casper.
Volgens Barbara Ekker, de vrouw die alle verhalen over de inwoners van Hanksville kent en waar mogelijk heeft geverifieerd, was deze Sarah niet blij met de avances van Hanks maar is ze net zo lang door haar vader geslagen tot ze ermee instemde met hem te trouwen.

De begraafplaats van Hanksville ligt op een heuvel direct buiten het stadje.
Je komt er via een kronkelende dirt road.
Er staat een hek omheen, er zijn veel graven (er is ruimte voor nog veel méér).
Plastic bloemen, prikplantjes.

Veel dezelfde namen.
Niet alleen Hanks.
Ook Ekker, Hunt, McDougall, Robison en Weber.

Om je heen een adembenemend mooi uitzicht.