Ik denk vaak: zal ik bij een graf van een Jane Doe een (plastic) bloem neerleggen.
Als dat mag van de begraafplaats. Soms zijn die erg streng. Er mag alleen iets in een door de begraafplaats verstrekte vaas worden neergezet. En dat nog alleen in het jaargetijde dat er niet wordt gemaaid.
Wat slapjes oogt wordt verwijderd – eveneens al het andere dat los zit en soms zelfs ook wanneer het vast zit maar volgens de regels niet op prijs wordt gesteld. 
Zo’n bloem bij Jane Doe mag vast wel. Tot het moment van opruimen daar is.
Maar wat als ik een bloem zou willen neerleggen bij een graf van iemand die ik helemaal niet ken? Omdat het er slecht onderhouden uitziet en ik het wil opvrolijken in de hoop zo de overledene een beetje op te vrolijken. Wat natuurlijk nergens op slaat, maar het gebaar is bedoeld als een ‘even dacht iemand aan je’.
Misschien mag het. Bij slecht-onderhouden graven. Waar blijkbaar toch geen nabestaande meer naar omkijkt.
Maar wat bij een graf dat er pico bello bij ligt? Daar ga je als wildvreemde natuurlijk niet iets bij stoppen. Wie denk je wel dat je bent, waar bemoei je je mee.
En toch – soms kan het.
Kijk eens naar dit graf. In het midden op de foto, de donkere steen op de tweede rij. 
Onderaan de steen: een golfbal. Niet neergelegd door de familie. Vermoedelijk door een vriend. Omdat deze Bert in zijn jongere jaren een fanatiek golfer was.
Ik vroeg een neef van Bert, die met een andere neef verantwoordelijk is voor het graf, hoe hij dat vond. Dat iemand dat balletje daar zomaar had neergelegd.
Hij vond het leuk.
Omdat ik één van die neven ben, wil ik er nog iets over schrijven.
Een niet onderhouden graf, half instortend is heel echt, want echt dood. Eentje dat bloemetjes heeft en verder ook gekoesterd wordt, is mooi en netjes. Kleine, persoonlijke toevoegingen – zoals het golfballetje bij mijn oom – hebben iets heel liefs; heel veel toevoegsels misschien ook, maar dat is niet mijn smaak. In dit geval is het perfect. Bert was tot zijn 93e een gentleman (een heer dus, maar hij woonde in Engeland en daar hebben ze voor zo iemand een extra goed woord), charmant en beminnelijk en dat weer met ironie. Dat anonieme balletje maakt het graf tot een raak portret. Maar wie heeft het er neergelegd, en met welke gedachte?