Algemene begraafplaats Noorderduin

Ik moet toch in Zandvoort zijn en ontdek dat daar ook een begraafplaats is.
Ik tref het niet met het weer: (korte) perioden van aangenaam weer worden afgewisseld door harde hoosbuien.

Wat een schitterende begraafplaats is dit!
Mooie lange lanen, veel gevarieerde stenen.
Intrigerende teksten op die stenen.
Waarvan ik nog maar een fractie zag.

Er is ook een urnenmuur en een strooiveld.

Twee beroemdheden – die me opvielen door hun bijzondere stenen.
Wie weet wie er nog meer hier hun laatste rustplaats vonden.
Aan ‘beroemde’ mensen en aan bijzondere ‘gewone’ mensen.
Het verschil is een kwestie van aanhalingstekens.

Wat jammer dat deze begraafplaats niet ‘om de hoek’ is, maar op ruim een uur rijden.
Over een jaar kom ik daarom pas terug.
(het ging/gaat om tandartsbezoek – dit ter verklaring van het ‘er moeten zijn’ en een jaarlijks bezoek, de tandartscontrole)

Bijzondere grafstenen


Janbroer Kerkman was roeier op een reddingsboot.
Deze steen is in 1976 geplaatst door het Genootschap Oud Zandvoort omdat de bestaande steen niet meer werd onderhouden door het ontbreken van familie.
De begraafplaats had de oorspronkelijke steen daarom verwijderd.
Lees hier meer over Janbroer Kerkman.

Over dit graf kan ik alleen maar speculeren.
Ik weet niet wie ‘Oma’ is en al helemaal niet waarom bij die steen alle bierblikjes liggen.

Johanna Maria van Tilburg had te maken met ’t Kabouterhuis, neem ik aan.
En dan vooral met de christelijke kleuterklas.
’t Kabouterhuis is een medisch orthopedagogisch centrum. Maar of het kleuterklasje daar nou bij hoorde?

Blijft over de onbekende man.
‘Ben effe roken’, ik vind het een mooie tekst voor op een steen.
Ook die komma na het ‘roken’, omdat die suggereert dat er een ‘erna’ is.
De blik op de foto is indringend.
Nadere gegevens heb ik niet.


Er zijn mensen die brutaal planten wegduwen om meer informatie te krijgen.
Zo’n cemetery walker ben ik niet.


Over Johan Erwin Smitshuijzen kan ik evenmin iets vinden.
Wat me aan dit graf opviel: de hond.
Het doet (mij) vermoeden dat de hond bij het baasje is begraven, wat ik nog niet tegenkwam.
Er is overigens een aparte Dierenbegraafplaats iets verderop (daar kom ik nog op terug).

En dan is er die ene steen die mijn hart extra raakt.

De tekst grijpt me aan.
Uit haar hart in *mijn* hart.

Had ze de tekst al klaar liggen voor op haar steen? heeft ze de steen zelf ontworpen?
Ik zoek op haar naam, zonder en met de jaartallen.
Niets.
Dan met ‘kunstenaar’.
En vind iets kleins van glas-in-lood dat in 2019 is geveild en 10 Euro heeft opgebracht.

Mocht iemand die méér weet hier ooit terecht komen, vertel me alsjeblieft méér.
Het hoeft niet per se in een commentje.
Je mag me ook mailen.