Mijn fascinatie met begraafplaatsen begon met een bezoek aan de katholieke begraafplaats in De Rijp.
Een paar maanden geleden bezocht ik die nog eens en opnieuw was ik er zeer van gecharmeerd.
Heerlijke sfeer, prachtige ligging, een aantal intrigerende stenen.

De Rijp heeft nóg een begraafplaats.
Die ligt bij de Grote Kerk aan de Dam.
Dat is een hervormde kerk.

In november 2020 komt het er eindelijk van: ik bezoek de begraafplaats.
Hij valt me bitter tegen.
De tweede keer dat ik erheen ga ben ik me er meer van bewust waaróm ik de eerste keer niet werd ‘betoverd’ zoals vaak bij andere begraafplaatsen.

Deze begraafplaats ligt midden in de stad.
Ok, de kerk is mooi. Erg mooi.
Maar aan drie kanten zijn huizen en de eerste keer staat er ook nog een hijskraan te bonken (die nog méér huizen bouwt).

De tweede keer is die hijskraan weg.
Ook weet ik wat me te wachten staat (overal huizen).

Ik kan me meer openstellen.
Ik dénk dat ik ook meer foto’s neem – en erger me aan mezelf omdat op de automatische stand ik door het zonlicht veel beroerde foto’s krijg.

Terug thuis aan de computer zie ik dat ik de eerste keer ook veel foto’s nam, vaak zelfs vanuit dezelfde hoek.
En.. het was vrij donker weer zodat veel foto’s ook veel beter waren.
In de komende weken ga ik ze uitzoeken.