Jaren geleden bezocht ik deze begraafplaats voor het eerst.
Ik werd getroffen door de oude, deels vergane, deels glorieuze graven. Door de lokatie – zo snel bij I-40 met het voortrazende verkeer. En door de weelderige vegetatie: prikplantjes.

De foto’s van die reis gingen verloren maar op 24 september 2012 keer ik terug.

De begraafplaats ligt nog steeds vlakbij de snelweg, het verkeer raast nog steeds voorbij.

Ergens staat een karretje. Het suggereert dat er werkzaamheden worden verricht.
Onkruid verwijderd wellicht.

Niks blijkt minder waar.
Was de begraafplaats een paar jaar geleden behoorlijk begroeid, nu zijn hele delen overwoekerd en kunnen zonder tegen prikplanten beschermende kleren niet meer worden benaderd.

Hoewel sommige mensen aan de kunstbloemen te zien het toch hebben gewaagd. Maar misschien stond de vegetatie toen nog wat lager.