Algemene begraafplaats

Ik zoek met google een begraafplaats in de buurt, kies voor die in Krommenie waarvan ik alleen weet dat Gerrie Kneteman er is begraven.
Een groot hek staat er omheen. Met een saaie poort en een bord met toegangstijden.
Pas na het een meter of twintig oplopen van het pad zie ik graven liggen.
Dan ben ik allang afgeleid voor gekrijs boven mijn hoofd: ruziënde reigers die in de hoge bomen blijken te nestelen.
Dat stemt vrolijk. Dood en jong leven zo samen.

De graven liggen in korte paden tegenover elkaar. Met heggetjes ertussen.
Slechts op een paar punten kun je om die heggetjes heen.

Er zijn maar weinig écht oude graven.
Wat ook kan komen omdat hier met harde hand wordt opgeruimd wanneer er niet langer wordt betaald.
Bij verschillende graven zie ik kaartjes met: Neem contact op met de beheerder.
Of: dit graf wordt binnenkort geruimd, svp contact.

De stijlen zijn gevarieerd. De teksten ook.
Een deel erg gelovig: wat God doet (iemand dood laten gaan) is goed gedaan.
Veel ‘onze lieve’ ‘onze zorgzame’ etc. Maar ook originele(re) teksten. En creatieve versierselen, vaak kitscherig maar daar houd ik van.

Ook hier de kindergrafjes bij elkaar.
Sommige na tientallen jaren nog goed onderhouden. Andere na een paar jaar al verwaarloosd.
Een urnenmuur met veel moderne kunst.

Op 12 maart 2011 loop ik hier anderhalf uur rond. Dan zit ik aan mijn tax kwa indrukken en emoties.
Wanneer dan ook nog mensen zich verzamelen voor een begrafenis ga ik weg.

Het graf van ‘de Kneet’ heb ik trouwens niet gevonden. Ik heb er ook niet echt naar gezocht.
Misschien loop ik er een volgend keer tegenaan. Misschien ook niet.

Balder

Er is een pad ergens halverwege de begraafplaats waar mensen zich hebben ingespannen met graven bijzonder te doen ogen.
Vissen, engelen, gestapelde stenen en zelfs een geit. Erg veel bloemen en planten.
Een van die graven is van Balder Alofs.
In 2007 gestorven toen hij 30 was.
De op de steen genoemde website vertelt zijn verhaal.

Hersenbloeding tijdens het joggen op de Middenweg in Amsterdam.
Op 22 februari 2007.
Gevonden en in coma naar het ziekenhuis gebracht.
Zijn familie die hem niet kan vinden en aangifte doet van vermissing.

De familie van Balder houdt op de website een heel gedetailleerd dagboek bij.
Over hoop en steeds meer vrees.
En dan: Bij Balder is hersendood geconstateerd. Hij reageert niet meer op reflexen. Hij ademt niet meer zelfstandig.
We willen een aantal organen van Balder ter beschikking stellen voor transplantatie. Balder heeft ooit gezegd dat hij wel een nier zou willen afstaan aan vriend en oud-buurjongen Dennis en daarin voelen we Balders wil dit te doen, hij had geen Donor Codicil.
Balder zal in onze armen sterven.

Ook foto’s van Balder. Gewone foto’s en foto’s in het ziekenhuis.
En tenslotte foto’s van de begrafenis.
Met persoonlijke reacties (zoals ook bij de andere berichten).
Erg mooi. Erg aangrijpend.

Priestergraf

Op de begraafplaats van Krommenie is een priestergraf.
Vrij snel ‘links’ voor wie het aan de hand van mijn beschrijving wil zoeken.

Het wordt gemarkeerd door een groot kruis achter twee tombes.
Het kruis trekt me naar zich toe.
En maakt dat ik bij het weggaan ook even het kruisje sla met een lichte knik door de knieën (een gevoel van ‘belachelijk’ onderdrukkend).

In de rechter tombe ligt Willem Johannes DeKleermaeker, in de linker Josephus P. Bomans.
Bomans is van 1925-1942 pastoor geweest in Krommenie, DeKleermaeker was dat van 1962-1973.
Dat vond ik elders, want de stenen zijn zeer slecht leesbaar.

Wat ik wel kan lezen zijn de twee korte zinnetjes onderaan.
Links

Rechts

Bid voor uw priesters – Zij doen het voor u

Ik probeer deze tekst *niet* te verbinden met het hier en nu. Omdat ik graag het geloof houd dat veel priesters wel lieve mensen zijn met goede bedoelingen.
Maar het valt niet mee in een tijd dat seksueel-misbruik-schandaal volgt op het volgende schandaal.

Ik wou dat ik meer wist van deze priesters.
Die pastoor die in de oorlog pastoor was – was hij dapper? De pastoor van de jaren 60 en 70 – was hij een soort pastoor Paul (Vlaar)?
Google helpt me niet verder.

Ruimen

Een heel enkele keer zie ik op een andere begraafplaats bij een graf een bordje: dit graf wordt geruimd.
De foto hiernaast nam ik vorig jaar zomer in West-Graftdijk.

Op deze begraafplaats staan veel van die bordjes.
Wel iets anders geformuleerd: svp contact opnemen.
Maar daarmee bedoelen ze hetzelfde.

 
 
Ook tref ik een hele rij aan met bord

Hier wordt bij een aantal graven vermeld welke wanneer geruimd zijn en welke op de nominatie staan voor ruimen.

Ik heb er een stukje uitgeknipt: kindergraven.

Die lijst vond ik pas nadat ik al op de begraafplaats was geweest. Toevallig fotografeerde ik het (binnenkort te ruimen) graf van Gitte.
En dat van Mariëlle – ook voor dat graf dreigt ruimen.

Het lijkt me erg moeilijk: hoe lang houdt je als ouders een grafje in ere van een kind dat meer dan tien jaar geleden als klein kind is doodgegaan? Neem je een besluit: nu niet meer? Of ga je steeds minder vaak en probeer je er niet teveel aan te denken dat als je niet opnieuw betaalt het grafje wordt geruimd.

Op het graf van Mariëlle staan trouwens wel bloemen. Of ze echt of kunst zijn weet ik niet.
Indien ‘echt’ heeft de familie vermoed ik op tijd ingegrepen.

 

De schroothoop

Op 20 maart 2011 bezoek ik de begraafplaats van Krommenie voor de tweede keer.
Ik zoek de schroothoop.

Ik hoorde erover van de man die op ‘Schiltmeijer’ deze begraafplaats bijhoudt.

Mij was opgevallen dat hij melding maakte van graven die waren geruimd of zouden worden geruimd. Ik vroeg hem of hij daarover informatie kreeg van de begraafplaats zelf.
Dat was niet het geval.
Net als ik zag hij de bordjes. En verder inspecteerde hij regelmatig ‘de schroothoop’.

De schroothoop? Ik krijg visioenen van een grote container bij de ingang, maar zo dramatisch is het -zegt hij- ook weer niet.
De stenen staan ergens achteraan.

Ze blijken makkelijk te vinden.
De stenen keurig rechtop tegen elkaar. Een bak met troep. Losse stenen en bakjes en beeldjes (deels kapot).

Niet van alle stenen is de tekst te lezen.
Bij Arie Bakker wel. “Door het oorlogsgeweld getroffen” in de laatste weken voor de bevrijding.
Ik probeer te achterhalen wat er op 12 april 1945 in Medemblik is gebeurd.
Google leidt me naar een monument in Abbekerk (gemeente Medemblik) waar op die datum een Poolse piloot is neergestort. Elders vind ik dat dit gebeurde “in een weiland“.

Wat er ook gebeurd is, ik vind het triest, die stenen daar zo te zien staan.
En of ze oorlogsheld of -slachtoffer of gewoon “lieve moeder” en “zorgzame man” waren doet eigenlijk niet terzake.