Een belangrijk aspect van dit weblog is ‘respect’.
Respect voor de doden, respect voor hun begraafplaatsen, respect voor wie om ze treuren en ook respect voor wie niet (meer) om ze treuren.
Dat is niet iets dat ik me heb voorgenomen, dat komt vanzelf.
Ik zou willen zeggen: loop zelf eens over een begraafplaats en je weet wat ik bedoel.
Het kán gewoon niet – daar ronddwalen en dan kritisch kijken en er ‘tssk’ het *jouwe* van te vinden wanneer je iets ziet dat je niet herkent of begrijpt.
In zo’n geval past verwondering. En een pógen tot begrijpen. Wat niet altijd lukt.
In het mausoleum van Desert Lawn Memorial Park in Yuma zie ik een gedenkteken voor John die op zijn 16e of misschien zelfs 15e (er staan geen data bij) is overleden.
In 1977.
Tegen de muur is een tekst geplakt.
Van L.P. van wie ik aanneem dat het een vrouw is.
Lees de tekst.
“I was 14 and you were the first boy I ever kissed, 28 years later I can still taste you.”
Als de kus was vlak voordat John dood ging, is deze tekst in 2005 aangeplakt toen de vrouw 42 was.
Ze maakt melding van haar vader die hier ook is begraven.
En: “Another 28 years will pass John and you will still be with me.”
Mijn spontane reactie is: this creeps me out.
Want hoe verdrietig je als 14-jarige ook bent als je vriendje van 15/16 dood gaat, wanneer je 42 bent heb je toch hopelijk wel *a life* zodat hij een dierbare herinnering is maar niet meer dan dat.
‘Creeps me out’ is géén ‘respect’. In elk geval niet in de zin van: wat mooi, wat waardevol, dit verdient bewondering.
Wel respect voor de eerlijkheid van L.P. Maar haar relatie tot John die in 1977 overleed vind ik merkwaardig.
Ik aarzel daarom heel erg over het plaatsen van dit stukje.
Ik doe het toch, omdat respect 1 ding is, maar eerlijkheid is een ander ding en allebei zijn van waarde waarbij soms het een de overhand moet krijgen en soms het ander.
Ik weet wel dat ik dit nooit zou schrijven over een Nederlands graf.
Omdat ik niemand wil kwetsen.
En mocht ik dat toch doen – corrigeer me.
Alsjeblieft.
Denk dat deze vrouw het heel moeilijk heeft. Je eerste liefde vergeet je nooit, dat hakt er behoorlijk in, maar als het goed is ben je wel in staat een nieuw leven op te bouwen. Blijkbaar is haar dat niet (goed) gelukt. En haar allereerste liefde (vader) ligt daar dus ook. Nou ja, ik ben geen psycholoog maar denk dat er iets niet helemaal goed is gegaan met deze mevrouw. Wel triest.