Celia’s Rainbow Garden

cgQuartzsite in Arizona is een kleine gemeenschap, vooral populair bij mensen die er met een camper maanden (of langer) vertoeven.
Er worden (half)edelstenen gedolven – vandaar de naam.

Celia woonde met haar ouders in Quartzsite.
Toen ze acht was werd ze ziek en ging dood.

CeliaHaar ouders, de eigenaars van de boekhandel Reader’s Oasis Bookstore, waren diep geroerd door de steun die ze kregen vanuit de gemeenschap.
Ze wilden iets terug doen en begonnen in oktober 1996 met de aanleg van een botanische tuin als herinnering aan hun dochter en noemden die Celia´s Rainbow Garden.

Wanneer ik de tuin op 22 oktober 2012 bezoek, ben ik de enige.
Ik kijk in de ogen van Celia, ik zie een bordje dat ik moet oppassen voor slangen, ik loop een uur rond en maak foto´s.
Wanneer ik -thuis- google op Celia’s Garden zie ik aan de foto’s van ánderen dat ik nog niet de helft heb gezien van wat er te zien is.
alg



De Garden is primair een botanische tuin.
Er zijn memorials niet alleen voor Celia maar voor heel veel andere mensen.
Soms alleen een plaquette, soms met beelden of andere ornamenten.

Ik probeer de mensen te traceren, vermoedend dat ze komend uit deze gemeenschap, zijn begraven op de andere gedenkplek: Hi Jolly Cemetery.
Maar voor zover ik ze al kan achterhalen blijken hun graven verspreid over de hele USA.

engel
Ik dácht dus dat hier niet echt mensen liggen, maar over Louise Anita Hiebert (geboren en overleden in de staat Washington) lees ik dat ze in 2005 in Celia’s Rainbow Garden is begraven.


In de Garden ligt ‘Adamsville’.
Een miniatuur dorpje, in 1974 geknutseld door Babe en Babs Adams in hun RV Park in Castle Rock.
Het echtpaar Adams doneerde hun dorpje aan de Quartzsite Historical Society die het restaureerde en in 2001 in Celia’s Garden plaatste.

Gina

Een hart met een gitaar.

Daar achter een steen
Ginasteen
Gina Rap, leert google, was een singer-songwriter die op 16 oktober 2000 optrad in Duggan’s Pub in Lincoln, Nebraska.
Om 1 uur die nacht gaat ze naar het huis van haar vriend om met hem naar haar eigen huis te gaan. Ze komt nooit aan.
Voor de deur van de pub staat haar auto met haar gitaar.
Gina wordt nooit gevonden.

Haar zuster, Jannel Rap, heeft een organisatie opgericht om vermiste personen op te sporen.

De familie denkt dat Gina dood is.
Maar de zoektocht naar haar houden ze levend.
Via de organisatie, via diverse websites en via de pers.

Memorial Day

Op Memorial Day 2011 rijd ik van Kingman naar Yuma. Onderweg doe ik Parker Cemetery aan. Ik wil zien hoe het arme deel achterin erbij ligt. En verheug me ook op de vlaggetjes in het mooie deel. Altijd een feestelijk gezicht.

Het is razend druk. Niet met mensen die hun doden bij een eigen steen gedenken maar met feestvierders. Twee tribunes staan klaar. Een Mexicaans uitziende man (sombrero, gitaar) staat bij een geluidsinstallatie. Auto’s rijden aan en aan. Parkerend naast het arme deel. Want de parkeerplaatsen elders zijn al vol.

De arme begraafplaats lijkt iets opgeknapt. Een aantal verse (maar naamloze) kruisen. Terwijl ik rondloop komt een man aanhollen. Hij plaatst twee vlaggetjes. Een bij een steen waarop staat dat de man in een oorlog heeft gevochten. De ander bij het naamloze kruis ernaast. Ook een soldaat? Zou hij blij zijn met die ene vlag 1x per jaar. En waarom krijgt het 2e naamloze kruis in hetzelfde rijtje niets?
Ik laat er een pebbel bij achter en vertrek. Via een achteruitgang/sluipweg. Want het feest staat nu echt op het punt van uitbarsten.

Quartzsite
Quartzsite cemetery is geheel verlaten. Ik ben de enige bezoeker. Maar iemand ging me voor. Met identieke vlaggetjes en rode glitterkransjes. Voor graven waarop staat dat mensen in oorlogen hebben gevochten. En voor een aantal graven van pioniers. Vochten die ook in oorlogen? Of wordt hun hele leven als ‘oorlog’ (=strijd om het bestaan) beschouwd?
Toch niet, dat laatste, denk ik. Want niet *alle* verder erg primitieve graven (sommige zelfs zonder naam) kregen een vlag.
Misschien streden ze toch in WO I?

Yuma Cemetery
Er is nog 1 begraafplaats waar ik vlaggetjes wil zien. Yuma Cemetery.
De vlaggetjes zijn uitgedeeld en waar nodig ook kruisen, lees ik in de Yuma Sun. Ze worden geplaatst door Sons of the American Legion and American Legion Auxiliary Unit 19 (SAL) – al meer dan 40 jaar. Deze week misten ze ruim 100 kruisen. Die bleken vorig jaar te zijn weggehaald door een andere zorgzame groep. Om vernieling te voorkomen. Nu hebben ze ze terug. En hebben ze ze geplaatst.

Op goed geluk bezoek ik vandaag een paar secties van de begraafplaats. Masonic. Het allerarmste county deel. En -met de auto- de Catholic Section.

Ik zie vlaggetjes maar niet erg veel. Ook hier staan ze bij enkele graven zonder naam of oude stenen waarop niets staat vermeld over het zijn van oorlogsveteraan. Het lijkt wel of deze vrijwilligers beter zijn geinformeerd over wie er op Yuma County is begraven dan de stad zelf (van veel mensen hoorde ik al dat ze daar hierover weinig weten).

Catholic Section wil ik ook nog bezoeken. Geweldig: iemand heeft een vlaggetje bevestigd in de hand van een zegenende Jezus. Het wappert in de wind. Alsof Jezus er boven een graf mee staat te zwaaien.
Misschien heel letterlijk bedoeld: Godd bless the USA?