Louis B. Hamilton Memorial Cemetery

12 november 2010 Door Reageer

‘Buckeye Cemetery’ zoals Louis B. Hamilton Memorial Cemetery in de praktijk gewoon wordt genoemd, is de eerste begraafplaats die ik in september 2010 aandoe. De vorige dag ingevlogen, op weg naar mijn motel in Yuma, nog érg weinig idee van hoe ik het zou aanpakken en: warm.
Thuis ontdek ik dat ik heb verzuimd de ingang te fotograferen. Wat ik standaard doe om het stukje hier een ‘begin’ te geven. Nu alleen een bord met tekst uit 1938 en een ander bord met wat er allemaal niet mag behalve vernielingen aanrichten: plantjes planten bv. Logisch, want het is een Lawn Cemetery.


Ik loop rond, ik maak foto’s, ik antwoord wanneer een caretaker me vraagt wat ik doe, dat dit voor Find a Grave is.
Robert kent die organisatie, heeft er eerder mensen van ontmoet die -terug in Californië- daar het graf van zijn zoon bezochten en er voor hem foto’s van maakten.
Heb ik vragen?
Ik heb ze niet. Later wel. Wat betekent die groene plank bv. En die vierkante stenen? Dan durf ik niet naar hem terug te gaan om ze te stellen.

 
Naïef als ik dan nog ben denk ik bij dit rondkijken dat de graafmachine verderop daar staat om aan de perkjes te werken.
Nee dus: die graaft graven.

Terug in Nederland loop ik op FaG na of er graven zijn die ik fotografeerde en die nog niet zijn geïnventariseerd.
Slechts één. Wel ontdek ik een paar fouten in data die ik doorgeef aan de vrouw die de bewuste memorials invoerde.
Zij (Linda) vertelt me dat ze met twee anderen al twee jaar bezig is deze begraafplaats in kaart te brengen. Met foto’s en met informatie over de doden. Hun stamboom.
Het wordt een boek op cd’s (een papieren boek is te duur).
Dat verklaart waarom er voor mij op FaG weinig aan is toe te voegen.

Teruggaan wil ik niet.
Van alle Lawn cemeteries die ik tot nu toe bezocht vond ik dit de minst inspirerende.
Daaraan kunnen de doden natuurlijk niets doen. En misschien zou ik het bij een wél tweede bezoek anders ervaren.
Ik zal het nooit weten, want ik ben écht niet van plan terug te gaan.

Onderwerp: Buckeye Tags: ,

Graven

12 november 2010 Door Reageer

Toch een paar foto’s van graven. Die me om verschillende redenen iets zeiden.
Ik heb gezocht naar achtergrondinformatie, maar kwam niet ver.
Hoogstens een obituary met ‘is overleden en laat achter….’ of ‘doodgegaan aan kanker’.

Ik was vooral benieuwd naar de jonge mensen. De jonge jongens. De jonge vrouw met haar baby.
Helaas – google kon me niet helpen.

 

 

 

 

 

Onderwerp: Buckeye Tags: ,

Chloride – 2

25 september 2010 Door Reageer

In het voorjaar bezocht ik Chloride de eerste keer en bekeek het linkerdeel van de begraafplaats – op 24 september 2010 ben ik er opnieuw. Nu wil ik de rechterkant bekijken en het deel dat wat verder in de woestijn ligt waarvan ik vermoed dat het de oudste graven zijn.
Dat blijkt niet helemaal waar: tussen die oude graven liggen ook graven van de laatste jaren.

Ik geniet van de stilte, van de vogels, van de lizards die alle kanten op wegsprinten.
Ik neem me voor de mannen te negeren die helemaal aan het uiterste linker deel bezig zijn met een soort graafmachine. Werklui, vermoed ik. Er zal wel iets worden opgeknapt.

Na amper tien minuten wordt mijn rust wreed verstoord wanneer een van stopt met luid-pratende vrouwen en idem kinderen. Niet lang daarna begroeten ze enthousiast een auto met jonge mannen die ook al zo’n herrie maken. Een ervan heeft een kostuum aan. Ouderwets leger lijkt het.
Ze gaan naar de verre plek links van de begraafplaats en ik denk dat ze bij een groep horen die aan speuren op begraafplaatsen doet.

Twee vrouwen gaan nu mijn deel van het cemetery bewandelen en becommentarieren en fotograferen. Luid pratend. Alsof ze de doden toch niet kunnen storen (en mij ook niet).
Dan een derde vrouw die op me afloopt “What to do, what to do!” Ik denk: waar heeft ze het over. Ze blijkt te moeten plassen en er is geen wc.
Ze rent weer weg.

Ik wil niet zeggen dat ik er nu geen bal meer aan vind, maar ik heb me niet eerder zo ontheemd gevoeld op een begraafplaats.
Koppig ga ik door met kijken en fotograferen en ‘hi, lizard‘ en ‘dag mooie vlinder’ zeggen.
Dan hoor ik vanaf de plek aan de andere kant zacht muziek. Ik kijk op en zie dat er nu een grote groep mensen (25-35) staat: er blijkt een begrafenis.

Knock, knock, knockin’ on heaven’s door
Knock, knock, knockin’ on heaven’s door
Knock, knock, knockin’ on heaven’s door
Knock, knock, knockin’ on heaven’s door

Onderwerp: Chloride Tags: ,

Graven

25 september 2010 Door Reageer






Onderwerp: Chloride Tags: ,

Van dichtbij (1)

25 september 2010 Door Reageer

  

 
 
 

Onderwerp: Chloride Tags: ,

Desert Lawn Cemetery

24 september 2010 Door Reageer

Desert Lawn Cemetery in Mohave Valley is verder dan ik dacht van Kingman, AZ waar ik verblijf en het is er -omdat het hoger ligt dan Kingman- ook veel warmer dan ik had verwacht.
Wanneer ik (op 23 september 2010) eenmaal ben aangekomen, blijkt dat dit een lawn cemetery is.  Zodat mijn eerste reactie “nou, even dan, ik heb er tenslotte meer dan anderhalf uur naartoe gereden – maar niet langer dan een kwartiertje”.
(Uiteraard had ik dat van dat lawn kunnen weten – zo heet het tenslotte)

Ik zie een kunstwerk/memorial voor helden uit 1985 (stukje daarover komt later), ik zie een paar kloeke graftomben, ik zie vooral veel gras en platte stenen met weinig bloemen en traditionele teksten.
Pickup trucks rijden af en aan dus vermoedelijk wordt verderop ergens aan gewerkt (het is een erg grote begraafplaats, ik zie er maar een fractie van – ook wanneer ik toch meer dan een uur blijf). Er zijn geen mannen die op het gras waar ik ben aan het terrein werken.
Op mijn kleine stukje grasveld ben ik alleen.

Verderop staan erg veel kleine boeketjes kunstbloemen. Ik loop erheen.
Het blijkt de kinderbegraafplaats te zijn. Kleine steentjes met bij elke steen dezelfde bloemen. Alsof iemand zich voor al die graven verantwoordelijk heeft gemaakt.
Mogelijk is dat dezelfde persoon (personen?) die een grafsteen heeft geplaatst met de tekst In Loving Memory Of All Babies Killed By Abortion (dat is die iets grotere vooraan).
Dat zoiets zomaar mag.

Om mij weer op te vrolijken besluit een Roadrunner de begraafplaats te bezoeken.
Klik-klak, even lachen, lief vogeltje.

 

Onderwerp: Mohave Valley Tags: , ,

Tribute to employees who perished and received serious injuries

24 september 2010 Door Reageer

Direct bij het betreden van deze begraafplaats valt dit monument op.
Het staat ietsje rechts (het veld waarvan ik verder foto’s nam lag links, waar die witte auto rijdt).
Ik neem er foto’s van en denk: thuis opzoeken waar het opslaat.

Op 9 juni 1985 was een explosie in een kerncentrale bij Laughlin, Nevada (dat is ietsje verderop).
Zes arbeiders verloren het leven, tien raakten zwaargewond.

Er kwam een onderzoek, het bedrijf was het niet eens met de uitkomst.
Dat is het laatste dat ik over de explosie vind, in de Los Angeles Times in 1992.
In de Las Vegas Review van juni 2009 lees ik dat de centrale wordt gesloten.

Onderwerp: Mohave Valley Tags: , , ,

Ronnie Broussard

24 september 2010 Door Reageer

Ik weet niet of het google is of mijn zoekend onvermogen of dat jonge mensen met Spaanse namen die jong om het leven komen minder nieuwswaardig zijn.
Ik slaag er in elk geval veel minder vaak in te achterhalen waarom de levens van een Gonzalez of Alvarez kort zijn gebleven dan bij jonge mensen met een niet-Spaanse naam.

Ronnie Broussard is vindbaar.
Er is een online Memorial aan hem gewijd en ik schrik van wat ik daar lees:
We lost our beautiful son to a horrible game…the choking game. A game teenagers play, and even some of us played when we were young.
They are taking it to the extreme now a days, and we are losing lives one by one because of it.

Op de site staan foto’s van Ronnie. Een leuke knul. Met een liefhebbende familie.
En mensen die vier jaar later nog steeds korte berichtjes neerzetten om hem te herdenken.

Voor wie -zoals ik- niet precies weet wat dat ‘spel’ behelst: G.A.S.P.

Onderwerp: Mohave Valley Tags: , ,

Graven

24 september 2010 Door 1 Reactie

De meest opmerkelijke graven vermeldde ik al: de steen voor de geaborteerde kinderen. Het monument voor de mijnslachtoffers.
De jongen die slachtoffer werd van een gruwelijk spel.
Verder was ik me steeds zeer bewust van de Roadrunner (waarvan ik nog veel meer foto’s nam maar echt scherpe waren er niet bij dus ik laat het maar bij deze twee).

Omdat er meer wás en ik daar wel iets van wil tonen toch wat foto’s.
Mij troffen vooral de beeldjes (rechtop, schuin, afgetakeld) en de bloemen (verwelkt).

 
 

 

 

Onderwerp: Mohave Valley Tags:

Yucca Cemetery

22 september 2010 Door Reageer

Yucca Arizona is een klein plaatsje ongeveer 50 km ten westen van Kingman.
Er wonen tussen de 200 en 300 mensen, er is industrie, er is een klein postkantoor waar de aardige vrouw haar computer niet aan de balie heeft staan maar even naar achteren moet lopen om online uit te zoeken wat een pakket naar Nederland sturen kost.

Interstate 40 loopt er langs en iets verderop is de spoorlijn.
Ik bezoek de begraafplaats op 21 september 2010. Hij is klein en rustig en ziet er uit alsof er al heel lang niemand meer is begraven. Dat blijkt niet zo te zijn. Hoewel er oude stenen zijn (begin vorige eeuw), zijn er ook vrij recente (2008). Een aantal graven ziet er goed verzorgd uit. Andere  minder.
Wat me vooral opvalt: er is zoveel ruimte. Er zouden veel meer mensen kunnen zijn/worden begraven dan de ongeveer veertig die er nu liggen.

Het allermooiste dat ik zag: een klein Mariabeeldje. Zomaar opduikend uit het rulle zand.
Ander moois: de woestijn tegenover de begraafplaats (erachter ligt het stadje).

Onderwerp: Yucca Tags: , ,

Hardyville Pioneer Cemetery

21 september 2010 Door Reageer

Hardyville Cemetery is located on a bluff over looking the Colorado River and just above highway 95 in Bullhead City, AZ.
Lees ik op Find a Grave.

Er staat ook een link naar Ghost Towns met als tekst (citaat – rest via de link):  There is ONE relic of Hardyville still in existence: its cemetery. Overlooking Hwy. 95 (which runs straight through the heart of Bullhead City) on a high hill, it contains approximately 16 (as I recall) graves which are unfortunately unmarked because the University of Arizona hauled them away and apparently does not intend to return them. The graves are circled with stones.
Some years ago a heavy rain washed out a few of the graves, sending the coffins and their occupants tumbling onto the highway! When they were restored to their graves, the hill was coated in concrete so as to avoid any more such disasters.

Dit is de merkwaardigste begraafplaats die ik tot nu toe bezocht (op 20 september 2010 was ik er).
De reden: hij ligt inderdaad op een soort heuveltje maar op enkele tientallen meter boven Highway 95 waar het verkeer raast en raast en raast. Een foto van de graven levert op de achtergrond Safeway op. En Dollar Tree.
Nooit heb ik me zo weinig ‘geinspireerd en betoverd’ gevoeld.

De vrouw die op Find a Grave deze begraafplaats vermeldde, heeft er haar best op gedaan.
Ze vond verhalen in oude bronnen. Zodat dankzij haar de stapeltjes stenen toch weer mensen worden.
Zoals William J. Tuttle van wie we niet weten wanneer hij werd geboren maar wel hoe hij in mei 1867 aan zijn einde kwam: “William was a stagecoach driver. When he arrived across the River from Hardyville he was supposed to fire a shot to summon the ferry. Instead, a passenger fired a shot, hitting the back of his head.”

Afgaand op haar research (grotendeels afkomstig van ACPRC) en de Ghost Towns krijg je een heel ander beeld van deze kleine, oude begraafplaats dan ik kreeg.

Onderwerp: Bullhead City Tags: , , ,

Graven en een uitzicht op de rand

21 september 2010 Door Reageer






Onderwerp: Bullhead City Tags: ,

Uitzicht vanaf de straat en van boven óp de straat

21 september 2010 Door Reageer



Onderwerp: Bullhead City Tags: ,

Brandy Rae Bonney-2

21 september 2010 Door Reageer

In juni fotografeer ik het graf van Brandy Rae Bonney op Mountain View Cemetery.
In augustus schrijf ik hier over haar dood.

Een paar dagen geleden blader ik door Kingmans (bijna) daily paper (de krant verschijnt niet op zaterdag, wel op zondag) en zie een foto waarvan ik denk: aankondiging show in Laughlin, wat net aan de andere kant van de rivier in Nevada ligt dus daar kun je gokken en shows kijken zoals van de paar Beach Boys die nog over zijn.

Ik kijk beter. Het is een grote advertentie ter nagedachtenis van Brandy Rae Bonney:
“In loving memory on your 5th anniversary in heaven.
Mom, Dad, Mimi, Brother, Nana & Rena.”

Ik ben ontroerd. Door het plaatsen van de advertentie, door “now all we have are memories and pictures in a frame“.
Zelf weet ik niet zo zeker of Brandy Rae Bonney het nu al 5 jaar leuk heeft met de engelen.
Maar soms zou ik het graag geloven.

Onderwerp: Kingman Tags: , , ,

Van dichtbij (2)

15 september 2010 Door Reageer

 
 
 
 
 
 

Onderwerp: Chloride Tags: ,

Mountain View Cemetery

17 augustus 2010 Door Reageer

Mountain View Cemetery in Kingman ligt langs 1 van de hoofdwegen in Kingman.
Ik rijd er al jaren langs. In mei 2010 breng ik voor het eerst een bezoek.
Wat is de begraafplaats groot! Meer dan 10.000 graven. Anderhalf uur dwaal ik rond en ik heb nog niet een derde gezien. Ergens tussen de 200 en 300 foto’s maak ik. Die een dag later in rook zijn opgegaan omdat mijn Olympus C-765 Ultra Zoom de geheugenkaart van 2GB niet aan kan (dat ontdek ik later, de Helpdesk van Olympus is ondeskundig en beweert dat hij er wel mee overweg kan).

Hoewel iemand die ik vanuit Kingman bel na googlen me verzekert dat een gewiste geheugenkaart weer ont-wist kan worden met een handig progje (waarvan er vele zijn), ga ik toch terug en maak nog wat foto’s. Ik had niet veel tijd en een paar graven die me die eerste keer mn opvielen kon ik niet zo snel vinden. De geheugenkaart bleek helaas wél onherstelbaar gewist.
Ik ga terug in september 2010.

  

Hier vast een paar foto’s van de begraafplaats. Ik kan er weinig over vinden. Behalve dat de begraafplaats is geopend in 1917 en dat toen van de Pioneer Cemetery, die elders lag, tegen betaling graven ernaar konden worden verplaatst. Een deel van de graven op Pioneer Cemetery bleef liggen. Er werd een school op gebouwd. En nu wordt ernaast gegraven en komen er menselijke botten boven.
Lees hier een deel van dát verhaal.

O ja: de header van dit weblog is een foto van Mountain View Cemetery.

Onderwerp: Kingman Tags: ,

Brandy Rae Bonney

17 augustus 2010 Door 1 Reactie

Er zijn stenen die niets onthullen, er zijn stenen die na zoeken een verhaal prijs geven.
Er zijn ook gedenktekens die je toeschreeuwen dat hier iemand ligt waarmee iets bijzonders is.
Dit graf, met al die engelen en bloemen en de foto van het meisje met de cowgirlhoed – daar *is* iets mee.

Laten we haar wat beter bekijken, deze Brandy.
Ja, inderdaad een mooie meid. Beetje uitdagend. Lief ook.
Zou ze met de rodeo hebben meegedaan tijdens de County Fair, denk ik. Want die is elk jaar in Kingman in september.

Ze is net 25 geworden.
En misschien ben ik naïef maar mijn eerste gedachte is dan: ze is verongelukt.
Maar ze is vermoord.
Singer, Dancer & Friend To Many was tragically killed by her boyfriend this past Friday, September 16th, 2005. Brandy Rae was loved by everyone who came into contact with her because of her wonderful personality, charm, her beauty, and her exceptional talents as a singer, dancer, and photographer. Rest In Peace~ A beautiful Soul who had a love for singing, dancing and photography. I had the honor of performing with her at Singsations TV Show and spending that time enjoying our talents and love for performing and art…she was a GREAT person and will never be forgotten!

En:
The Clark County Coroner’s office on Monday identified the victims in an apparent suicide and homicide as Robert Arthur Winter, 25, and Brandy Rae Bonney, 25. Winter allegedly shot and killed Bonney and then himself on Friday at the Pyramid Apartments at 7055 E. Lake Mead Blvd. The coroner’s office determined that Winter died from suicide while Bonney died from homicide.

Ik vind deze informatie via een toenmalige vriend die dit Memorial voor haar online zette.

Nog meer informatie, over die Singsations: “…was born in the small hick town of Benson, Arizona and grew up in Boston, MA. This is how she explains her love of all musical styles. Brandy has 14 years of dance training and has performed in various plays and musicals in lead roles. She has sung at Carnegie Hall in 1997 and is a member of the performance group FM Superstars in Las Vegas. Brandy is a guitarist and songwriter and is now concentrating on making her first demo CD. She loves dancing in Singsations…Viva Las Vegas!”

Op haar eigen MySpace-pagina die bewaard is gebleven lees ik dat ze een kind had van toen zes jaar. En elders vind ik dat een collega van haar boos is op haar baas omdat die toen hij meldde dat Brandy was vermoord haar naam verkeerd uitsprak.

Hartverwarmend: haar oudere broer Ronald Bonney, jr. heeft een prijs gekregen: For honoring the memory of his younger sister Brandy Rae Bonney, a victim of domestic violence, by assisting survivors of abuseto seek safety and services.
Through his business, Bonney Automotive, Ron provides free cab rides to local individuals and theirfamilies who are fleeing from domestic violence by helping them at any time, no questions asked, to reach emergency shelters, hospitals, local courts, and other potentially life-saving destinations.
En dan is er ook nog een Brandy Rae Bonney scholarship.

Ik heb ook gezocht naar Robert Arthur Winter. De dader.
In 2000 maakte iemand met die naam Beenleigh State Highshool af in Australië.
Er is nog een link naar ‘criminalsearches’ (maar daar vind ik hem niet zo snel).
Ook hij zal ergens begraven zijn. Mogelijk ook met engelen. En bloemen.

Onderwerp: Kingman Tags: , , ,

Sabrina

17 augustus 2010 Door Reageer

Langs een breed pad, half onder een boom, ligt het graf van Sabrina Marie Krumm.
‘Our beloved angel’ staat er op haar steen en ‘until we meet again’.
Negentien is ze geworden en ze is omgeven door engelen en door kruisen.
Op een van die kruisen een foto met een ketting.
De foto is verbleekt en gescheurd. Hij laat een erg mooi meisje zien.

Sabrina is op zee verongelukt. Ze ging haaien vissen met haar familie en de boot begaf het.
De krant zegt nog nét niet dat het hun eigen schuld is: “The 32-foot, refurbished shrimp boat the family rented to go shark fishing reportedly was ill-equipped and unseaworthy.”

Twee jaar later wordt deze tragedie aangegrepen om anderen in te scherpen dat ze een ‘float plan’ moeten maken: laten weten waar ze heen gaan en die informatie achterlaten bij iemand die als het misgaat de autoriteiten kan inschakelen.

How important is it to take five minutes and draft a float plan? It can mean the difference between life and death.
In March 2002, Mobile, Ala., and New Orleans area Coast Guard units searched the Gulf of Mexico, south of Alabama, for a family of five who were reported missing in a 32-foot shrimp boat. After four days of searching more than 13,500 miles of ocean, an area larger than the state of Maryland, the searchers’ fears became reality when one victim was located deceased among a debris field.

Although the victim was wearing a life jacket, which is critical in survival at sea, it was the lack of information on the family’s location that frustrated search and rescue controllers in the Eighth District.
“When the initial report came in reporting the Krumm family overdue, we were told they went shark fishing 40-miles south of Alabama in the Gulf. That’s an immense area- the location was much too vague,” Gatlin said.

Ik hoop dat wie er nog over zijn van de familie Krumm dit artikel niet onder ogen hebben gekregen.

Onderwerp: Kingman Tags: , ,

Kindergraven

17 augustus 2010 Door 2 Reacties

 

 

 

 

 

Onderwerp: Kingman Tags: ,

Geschiedenis

17 augustus 2010 Door Reageer

De doden hebben een geschiedenis, de doden zijn geschiedenis.
Wat me tegenvalt is hoe weinig ik ervan terugvind. Wat deels komt omdat ik niet een erg behendige google-gebruiker ben. Maar dat is het niet alleen. Veel mensen hebben niets nagelaten dat vermeldenswaard is gevonden voor bronnen die verder gaan dan een lijst met doden. En soms zelfs dát niet eens.

Mbt de doden van Kingman liep ik erg vaak tegen een muur op.
Niet alleen bij de betrekkelijk simpele graven van mensen die op middelbare of iets oudere leeftijd waren doodgegaan.
Dat waren, neem ik aan, ‘gewone mensen’ – hoe cru dat ook klinkt.
Ook mensen met een intrigerend, mooi opgetuigd graf gaven via google niets prijs. Een enkeling daargelaten.

Een prachtige, opvallende grafsteen vind ik deze.
Hij is vrij groot en het portret van de Indiaanse vrouw is krachtig.
Ik google haar naam. En verdomd. Haar zoon blijkt het voorwoord te hebben geschreven in een boek over de Hualapai-indianen dat in maart is verschenen. Hij (Wilfred Whatoname sr.) begint zijn voorwoord als volgt:

“Gum u? (How are you? in Hualapai)
My name is Wilfred Whatoname, Sr., Hualapai Tribal Chairman, son of Gladys Butler Whatoname and Howard Whatoname, both of whom are deceased. My mother lived to be 100 years old and passed away in December 2002, and my dad passed away in 1967.
(..)
Today the reservation population is 2,225 and continues to grow. The elder generation, like my father and mother, who were born in the late 1890s are not alive anymore. The ones that we consider the elders are of the generation born to my parents who are now in their 70s and 80s. They continue to tell the old stories and keep the oral traditions alive by participating in cultural events and speaking with the younger generations. The stories about our origins, kinship relations, and ties to the land are very important for our identity today.

Ik bestel het boek bij amazon.

Onderwerp: Kingman Tags: , , , ,
« Vorige pagina
Volgende pagina »